..:::Baptyści Dnia Siódmego:::..

dr Marcin Luter

Przed nami kolejne Święto Reformacji. Ten ważny dzień w kalendarzu chrześcijańskim przypada, jak co roku, 31 października. Święto Reformacji upamiętnienia wystąpienie Bożego sługi – Marcina Lutra – przeciwko niektórym poglądom i praktykom Kościoła rzymskiego, które pozostają w sprzeczności z nauką apostolską. Ogłoszenie przez Lutra 95 tez stało się w historii Kościoła symbolem początku reformacji. Zauważyć jednak należy, iż postulaty protestantyzmu są tak stare, jak stare jest chrześcijaństwo, zaś ludzie wierni Ewangelii nie znikli z powierzchni ziemi po śmierci apostołów, aby pojawić się dopiero w wieku szesnastym (por. Ewangelia Mateusza 16:18). Faktycznie, ruch reformacyjny stanowił powrót do źródeł, do «wiary, która raz na zawsze została przekazana świętym» (Biblia, List Judy 1:3). Reformacja zmieniła oblicze chrześcijańskiego świata. Ponownie zwrócono uwagę na fakt, iż podstawą usprawiedliwienia grzesznika przed Bogiem jest jego zawierzenie Jezusowi jako Panu i Zbawicielowi. Usunięto tradycje ludzkie, w tym kult świętych, tak aby centrum mógł stanowić krzyż i Chrystus, jako jedyny pośrednik. Przywrócono apostolską zasadę kapłaństwa wszystkich wierzących. Wszelkie reformy dokonywane były w oparciu o Pismo Święte jako jedyny miarodajny autorytet.

Reformacja objęła swoim zasięgiem wiele krajów. Jednym z nich była Anglia. Jako, że Kościół anglikański w dużej mierze zachował elementy niebiblijnej tradycji, wkrótce wyłoniły się z niego ruchy reformacyjne, zwolenników których nazwano dysydentami. Byli to protestanci m.in. purytanie i baptyści. Domagali się oni powrotu do wzorców nowotestamentowych, odrzucenia rytualizmu i rozbudowanej liturgii na rzecz ewangelicznej prostoty. Ruch baptystyczny powstał na gruncie przekonania, iż chrzest musi być poprzedzony osobistym nawróceniem. Tylko osoby narodzone na nowo, czyli zbawione, na podstawie złożonego przed zborem świadectwa odrodzonego życia i wyznania wiary w Chrystusa mogą zostać ochrzczone. Choć większość baptystów, podobnie jak Kościół anglikański pozostała przy święceniu niedzieli, część z nich przekonana wyraźnymi fragmentami Pisma Świętego postanowiła na wzór gmin chrześcijańskich I wieku święcić sobotę. Tu należy się dopatrywać początków ruchu baptystów dnia siódmego, którego zwolenników pierwotnie określano sabatarianami.

Dziś, po 491 latach od pamiętnego dnia, kiedy oddany Bogu zakonnik ogłosił swoje tezy, warto, abyśmy kolejny raz przyjrzeli się naszemu chrześcijaństwu, teraz – w XXI wieku, gdyż reformacja nie jest czymś, co było i minęło. Pamiętajmy, że Ecclesia reformata semper reformanda est (Kościół raz zreformowany stale się reformuje). Gromadząc się w zborach na Święto Reformacji, mając w pamięci wspaniałą historię ruchu reformacyjnego, postarajmy się spojrzeć w przyszłość i być reformatorami dla trzeciego tysiąclecia. Jak co roku, pośród białych róż, zaśpiewamy:

Warownym grodem jest nasz Bóg, orężem nam i zbroją.
Wybawia nas od wszelkich trwóg, co nas tu niepokoją!
Stary, chytry wróg czyha, by nas zmógł;
Swych mocy złych rój prowadzi na nas w bój.
Na ziemi któż mu sprosta?